İSVEÇ POSTASI
Carl Micheal Bellman, genellikle İsveç'in ulusal şairlerinden biri olarak kabul edilir ve eserlerinin bacchanalian yönlerine atıfta bulunarak "Kuzeyin Anacreon'u" olarak anılır. Şiirleri, sonraki dönem İsveç edebiyatı için çok önemli olmuştur ve bu önemi, William Shakespeare'in İngilizce konuşulan edebiyat için önemiyle karşılaştırılmıştır.
Huddinge Ulusal Tiyatro Derneği Başkanı Karin Olson açış konuşmasını yaparken
Huddinge Ulusal Tiyatro Derneği (Huddinge Riksteaterföreningen), Carl Micheal Bellman’ın yaşamını fantazi ve gerçeklik bağlamında ”Historien om Bellman – Bellman’ın hikayesi” adıyla sahneye aktardı.
Oyuncular soldan Daniel Scherp ve Kalle Källman
1740 yılında Stockholm'ün Södermalm semtinde büyük bir sarayda ağzında gümüş kaşıkla küçük bir çocuk doğuyor. 55 yıl sonra, 1795 yılının 11 Şubat gecesi, ağzında hâlâ için için yanan tebeşir piposuyla bedeni dünyevi hayata veda ediyor. Cenaze, Klara Mezarlığı'na mezar taşı ya da haç olmadan gömüldü. Çan çalınmadı, böyle bir tören için para da yoktu. Bellman varlık içinde doğmuş ama yaşam onu yoksulluğa itmişti. İşte Carl Micheal Bellman'ın hikayesi.
Sahnede Bellman’ın müziklerini Kalle Källman söyledi. Kişiliğini Daniel Scherp canlandırdı. Bellman’ın müzik dünyası fantazi ile gerçeklik arasında dolaşıyordu. 18. yüzyıl yaklaşıyor, müzikal açıdan oldukça yeni hava esiyor. Hangi yüzyılda olursak olalım, balad baladdır. Pop müzisyeni Bellman, hayata, gündelik hayata, eğlence partilerine ve hayatın kaderlerine, onun gerçekliği ve hayal gücüyle ilişki kurmamıza yardımcı olan bir hava katıyor.
Bugünün müzisyenlerinden hangisinin 2287 yılında hâlâ çalıyor olacağını merak ediyoruz. Müzik, şiir ve öyküler için mükemmel bir kaptır ve bu sayede, her zamanki gibi canlı bir şekilde tekrar tekrar anlatılmaya dayanabilir. Birkaç tanıdık şarkının yanı sıra, gün içinde bir anı hak eden, daha az çalınmış bazı parçalar da seçtik. Bellman'ın şiirleriyle vakit geçirmek, onun bildiği dünyada bir anlığına bulunmak demektir. Gizemli ve güzel, ölümün hayatın her aşamasında olası bir misafir olduğu bir dünya.
Bellman”in kişiliğinde, komiklik onun için çok değerliydi ve tarikatın ciddi ritüellerinin parodisi olan sahne gösterileri şeklinde kendini gösterebiliyordu. Tanınırlık faktörü yüksekti - 18. yüzyılda Tarikat'ın yaşamına birçok kişi dahil olmuştu. Ayrıca, dönemin karakter galerisinden tanınmış kişileri de olay örgüsüne dahil etti ve bu kişiler seyircinin büyük bir zevkle parodisini yaptı.
Bellman, performanslar sırasında ani doğaçlamalara ve kaprislere açıktı. Ayrıca, sahnelere farklı görevler verilen seyirciler de dahil etti ve bu da o dönemde tamamen benzersiz olduğunu düşündüğüm bir varlık hissi yarattı - Fransız klasisizminin katı çerçevesiyle çarpıcı bir tezat oluşturuyordu.
Oyuncular, oyun esnasınad bol alkış da aldılar. Kalle Källman Bellman’ın şarkılarını söylerken bol alkış aldı. Bir şarkı sonrasında seyirciler arasında annesini yanında üç dört yaşlarında bir çocuk yüksek sesle ”Bravo Pappa (aferin baba)” diye bağrdı. Seyirciler küçük çocuğu hem gülerek hem de alkışlayarak destek verdiler.
Seyirciyi de oyun içine katarak, tiyatronun gerçek yaşamın bir parçası olduğunu gösterdiler.
